Meester Cheng II

De ‘ezelsworteltjes’ van de mind

De Maan in de plas,
begoocheling, desillusie:
de ramp van het middellijke.

Het korte bezoekje van de Oude Cheng had veel bij me in beweging gezet. Hoe was het mogelijk dat hij plotseling voor mijn deur stond, terwijl niemand van mijn oude klooster hem ooit nog terug had gezien? Nadat ik achttien jaar geleden uit het klooster was gegaan en een tijdje in de wereld rond had gezworven, had ik me gesetteld in Nederland. Sinds de realisatie van de Oorspronkelijke Geest leefde ik met de dag en had geen enkel toekomstperspectief. Alleen mijn onmiddellijk geleefde werkelijkheid bestond. In de tussentijd had ik vier kinderen gekregen en hield ik me vooral bezig met hun opvoeding. Ondanks de maalstroom van het dagelijkse leven voltrok alles zich in een levendige helderheid en openheid die ik samen met mijn vriendin en kinderen deelde. Sinds kort woonde ik midden in de bossen van Lage Vuursche. Hoe had de Oude Cheng me hier nu in godsnaam weten te vinden? Toen ik de volgende dag de deur uitging, stond Meester Cheng me tot mijn verbazing aan het einde van de straat weer op te wachten. Zonder me zelfs maar goedendag te zeggen…

24

‘worteltjes’ van het mind-verdiepen geproefd, dan vormt het een magneet voor de meest onbelichte normen, waarden, intenties, motieven, doelen en verlangens van mensen. Hiermee bezig zijn houdt zoeken niet alleen in stand, maar is zelfs een bevestiging en versterking van de fata morgana die zoekt, opruimt, oefent en meer van dat soort dingen.

Oude Cheng noemt dit de adoratie van de maan in het water: het in de val trappen van ‘het adoreren van de schittering van de reflecterende mind’. Oude Cheng noemt de adoratie van de maan in het water ‘de ziekte van de huidige tijd’ die de psychologisering veroorzaakt van Satsang, Advaita Vedanta, Yoga en Zen. Het brengt de essentie van dit soort wezenlijke tradities terug tot de verpersoonlijking van de zijnstoestand of tot de verankering in Zijn...
...maar ondanks al dit soort toestanden en gevaren was het dankzij het Onmiddellijke voor jou, als één van de weinigen, toch mogelijk om uit dat coma te ‘ontwaken’.”

De wind waaide fluisterend door de bomen. De Oude Cheng porde wat met zijn lange wandelstok in een hoopje bladeren. Onverwachts zwiepte hij met de stok in de lucht. Een regen van kleurrijke bladeren dwarrelde wervelend naar beneden. Toen ik weer naar de Oude Cheng keek, zag ik hem nog net in het bos aan de andere kant van de straat verdwijnen.

26